اکسیژن محلول در تمامی آب‌هایی که به نحوی با اتمسفر هوا در تماس هستند، موجود است و شاخصی از کیفیت آب است. حذف اکسیژن محلول از آب را تجزیه هوازدایی می‌نامند که به روش‌های معمول مکانیکی، حرارتی و شیمیایی انجام می‌گیرد. آب مهم‌ترین ماده حیات و آبادانی است. بسیاری از مشکلات بهداشتی کشورهای در حال پیشرفت، ناشی از عدم برخورداری از آب آشامیدنی سالم است.
تصفیه آب برای بشر دارای سابقه‌ای طولانی و قدیمی است و در تصفیه آب شناسایی ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آب حائز اهمیت هستند که بایستی این شرایط با استانداردهای موجود مطابقت داشته باشند. اکسیژن محلول شاخصی مربوط به کیفیت آب است و در تمامی آب‌هایی که به نحوی با اتمسفر هوا در تماس هستند، موجود است.
جاذب‌های اکسیژن، عوامل کاهش‌دهنده‌ای هستند که حتی با سطوح بسیار کم اکسیژن باقی‌مانده در آب در اثر هوازدگی خوب واکنش نشان می‌دهند. آنها معمولاً به بخش ذخیره‌سازی هواگیر اضافه می‌شوند تا قبل از رسیدن آب تغذیه به دیگ بخار، زمان لازم برای واکنش داده شود.
دیگ‌های بخار فشار ضعیف گاهی اوقات شامل هواگیرهای مکانیکی نمی‌شوند. در این سیستم‌ها، اکسیژن‌زداها باید تمام کار حذف اکسیژن محلول را انجام دهند. بدیهی است که در این مورد به دوزهای بسیار بیشتری نیاز است.
اکسیژن‌زداها به چند دسته تقسیم می‌شوند. ترکیبات اکسیژن‌زدا شامل سولفیت‌ها و آسکوربات‌ها (غیر فرار) و هیدرازین‌ها، هیدروکینون‌ها، هیدروکسی آمین‌ها و کتوکسیم‌ها (فرار) هستند
یکی از ویژگی های این محصول به شرح زیر میباشد
اکسیژن زدا یا زداینده ی اکسیژن، کاملاً محلول و سازگار در آب دریا می باشد